Piękne rozpoczęcie szczupakowego sezonu 2012.

Do rozpoczęcia sezonu na szczupaka przygotowywałem się bardzo długo. Już w styczniu ku zdziwieniu urzędniczki starostwa, zarejestrowałem nabyty wcześniej ponton. Luty i Marzec spędziłem na kompletowaniu sprzętu tj. zakupie blach, woblerów, spinningu oraz żywcówki. Kwiecień spędziłem na poszukiwaniu żywców, niestety karaś nie był zbyt skory do współpracy. Stąd 1-wszo majowa wyprawa z żywcówką stała pod wielkim znakiem zapytania. Jednak, kilka dni wcześniej udało mi się złowić kilka małych krąpików. Pomyślałem, że nic nie tracę zabierając je ze sobą na łowisko. Przyszedł 1 maja. Pobudka o 4:00, na dworze jeszcze ciemno. Łyk porannej kawy, toaleta i około 4:40 byłem już w drodze na łowisko. Zacząłem od spiningu. Pierwsze trzy rzuty i ku mojej uciesze holowałem pierwszego w sezonie szczupaka. Ze względu na swój rozmiar wrócił do wody. W tym miejscu złowiłem jeszcze dwie sztuki o podobnych rozmiarach. Mój współtowarzysz, będący zarazem mym ojcem, także złowił kilka szczupaczków o podobnych gabarytach. Dalsze godziny połowów nie przynosiły pożądanych rezultatów. We dwóch zdawaliśmy się być lekko zrezygnowani. Około godziny 10:45 postanowiliśmy zjeść śniadanie. Spłynęliśmy w okolice wypłycenia znajdującego się blisko małej zatoczki. Zarzuciliśmy kotwicę. Wyrzuciliśmy żywcówkę, zaczęliśmy spożywać upragniony posiłek. Zajęci rozmową nie zwracaliśmy uwagi na korek zarzucony na pograniczu trzcin i grążeli. Jednak, po chwili ojciec zapytał mnie: "widzisz spławik?", "Nie"-odrzekłem. Podniósł wędkę energicznie zaciął i po chwili stwierdził, iż ciągnie jakiegoś chłystka. Jednak, ów "maluszek" dwa metry od łodzi postawił niezły opór, po czym odbił w stronę trzcinowiska i rozpoczął swój taniec. Popuszczał sprzęgło na kołowrotku i giął wędkę w pałąk. Zafascynowany atakiem ojciec krzyknął: "wyciągaj kotwicę". Szczupak był już w trzcinach. Zaczął nas holować. Po 10 metrach stanął. Poplątał wędkę o trzciny, na niektórych fragmentach żyłki było widać przetarcia. Jego także, było widać. Zawisł na trzcinach na płyciźnie. "Piękna ryba" - stwierdziłem i poprosiłem ojca o zachowanie spokoju. Gdy zbliżyliśmy się do niego na odległość jednego metra, znowu ruszył energicznie, ale wtedy nie miał już szans, był już nasz. Wszyscy wędkarze znajdujący się blisko nas pytali czy udało nam się go wyholować, a następnie gratulowali. Szczupak ważył 8,64 kg i mierzył równe 100 cm. Walka z tą ogromną rybą to niewiarygodne przeżycie, a ojciec przypłacił ów hol stratą własną w postaci utopionej czapki, której po dziś dzień nie może odżałować.  [2012-05-09 16:53]

no no elegancki, ciekawe czy mi się kiedyś trafi przyjemność walki z takim szczupaczkiem :P [2012-05-09 17:26]

Ładny, gratuluje  :) [2012-05-09 17:32]

Ja też za haczyłem takiego z trzy razy mniejszego i w podobnym rozmiarze snadaczyka.

Ale co tam sezon otwarty i coś na haku wisiało :-))))

Dla spokoju "duszy" i wielu z NK jak zwykle "małolaty" trafiły do wody.

Piękny.Szczerze gratuluję.Mój miał tylko 49cm. Zgodnie z przepisami i sumieniem wrócił do wody.Do końca sezonu daleko mam nadzieję że złowię większego. [2012-05-09 20:49]

Do rozpoczęcia sezonu na szczupaka przygotowywałem się bardzo długo. Już w styczniu ku zdziwieniu urzędniczki starostwa, zarejestrowałem nabyty wcześniej ponton. Luty i Marzec spędziłem na kompletowaniu sprzętu tj. zakupie blach, woblerów, spinningu oraz żywcówki. Kwiecień spędziłem na poszukiwaniu żywców, niestety karaś nie był zbyt skory do współpracy. Stąd 1-wszo majowa wyprawa z żywcówką stała pod wielkim znakiem zapytania. Jednak, kilka dni wcześniej udało mi się złowić kilka małych krąpików. Pomyślałem, że nic nie tracę zabierając je ze sobą na łowisko. Przyszedł 1 maja. Pobudka o 4:00, na dworze jeszcze ciemno. Łyk porannej kawy, toaleta i około 4:40 byłem już w drodze na łowisko. Zacząłem od spiningu. Pierwsze trzy rzuty i ku mojej uciesze holowałem pierwszego w sezonie szczupaka. Ze względu na swój rozmiar wrócił do wody. W tym miejscu złowiłem jeszcze dwie sztuki o podobnych rozmiarach. Mój współtowarzysz, będący zarazem mym ojcem, także złowił kilka szczupaczków o podobnych gabarytach. Dalsze godziny połowów nie przynosiły pożądanych rezultatów. We dwóch zdawaliśmy się być lekko zrezygnowani. Około godziny 10:45 postanowiliśmy zjeść śniadanie. Spłynęliśmy w okolice wypłycenia znajdującego się blisko małej zatoczki. Zarzuciliśmy kotwicę. Wyrzuciliśmy żywcówkę, zaczęliśmy spożywać upragniony posiłek. Zajęci rozmową nie zwracaliśmy uwagi na korek zarzucony na pograniczu trzcin i grążeli. Jednak, po chwili ojciec zapytał mnie: "widzisz spławik?", "Nie"-odrzekłem. Podniósł wędkę energicznie zaciął i po chwili stwierdził, iż ciągnie jakiegoś chłystka. Jednak, ów "maluszek" dwa metry od łodzi postawił niezły opór, po czym odbił w stronę trzcinowiska i rozpoczął swój taniec. Popuszczał sprzęgło na kołowrotku i giął wędkę w pałąk. Zafascynowany atakiem ojciec krzyknął: "wyciągaj kotwicę". Szczupak był już w trzcinach. Zaczął nas holować. Po 10 metrach stanął. Poplątał wędkę o trzciny, na niektórych fragmentach żyłki było widać przetarcia. Jego także, było widać. Zawisł na trzcinach na płyciźnie. "Piękna ryba" - stwierdziłem i poprosiłem ojca o zachowanie spokoju. Gdy zbliżyliśmy się do niego na odległość jednego metra, znowu ruszył energicznie, ale wtedy nie miał już szans, był już nasz. Wszyscy wędkarze znajdujący się blisko nas pytali czy udało nam się go wyholować, a następnie gratulowali. Szczupak ważył 8,64 kg i mierzył równe 100 cm. Walka z tą ogromną rybą to niewiarygodne przeżycie, a ojciec przypłacił ów hol stratą własną w postaci utopionej czapki, której po dziś dzień nie może odżałować. 

Do rozpoczęcia sezonu na szczupaka przygotowywałem się bardzo długo. Już w styczniu ku zdziwieniu urzędniczki starostwa, zarejestrowałem nabyty wcześniej ponton. Luty i Marzec spędziłem na kompletowaniu sprzętu tj. zakupie blach, woblerów, spinningu oraz żywcówki. Kwiecień spędziłem na poszukiwaniu żywców, niestety karaś nie był zbyt skory do współpracy. Stąd 1-wszo majowa wyprawa z żywcówką stała pod wielkim znakiem zapytania. Jednak, kilka dni wcześniej udało mi się złowić kilka małych krąpików. Pomyślałem, że nic nie tracę zabierając je ze sobą na łowisko. Przyszedł 1 maja. Pobudka o 4:00, na dworze jeszcze ciemno. Łyk porannej kawy, toaleta i około 4:40 byłem już w drodze na łowisko. Zacząłem od spiningu. Pierwsze trzy rzuty i ku mojej uciesze holowałem pierwszego w sezonie szczupaka. Ze względu na swój rozmiar wrócił do wody. W tym miejscu złowiłem jeszcze dwie sztuki o podobnych rozmiarach. Mój współtowarzysz, będący zarazem mym ojcem, także złowił kilka szczupaczków o podobnych gabarytach. Dalsze godziny połowów nie przynosiły pożądanych rezultatów. We dwóch zdawaliśmy się być lekko zrezygnowani. Około godziny 10:45 postanowiliśmy zjeść śniadanie. Spłynęliśmy w okolice wypłycenia znajdującego się blisko małej zatoczki. Zarzuciliśmy kotwicę. Wyrzuciliśmy żywcówkę, zaczęliśmy spożywać upragniony posiłek. Zajęci rozmową nie zwracaliśmy uwagi na korek zarzucony na pograniczu trzcin i grążeli. Jednak, po chwili ojciec zapytał mnie: "widzisz spławik?", "Nie"-odrzekłem. Podniósł wędkę energicznie zaciął i po chwili stwierdził, iż ciągnie jakiegoś chłystka. Jednak, ów "maluszek" dwa metry od łodzi postawił niezły opór, po czym odbił w stronę trzcinowiska i rozpoczął swój taniec. Popuszczał sprzęgło na kołowrotku i giął wędkę w pałąk. Zafascynowany atakiem ojciec krzyknął: "wyciągaj kotwicę". Szczupak był już w trzcinach. Zaczął nas holować. Po 10 metrach stanął. Poplątał wędkę o trzciny, na niektórych fragmentach żyłki było widać przetarcia. Jego także, było widać. Zawisł na trzcinach na płyciźnie. "Piękna ryba" - stwierdziłem i poprosiłem ojca o zachowanie spokoju. Gdy zbliżyliśmy się do niego na odległość jednego metra, znowu ruszył energicznie, ale wtedy nie miał już szans, był już nasz. Wszyscy wędkarze znajdujący się blisko nas pytali czy udało nam się go wyholować, a następnie gratulowali. Szczupak ważył 8,64 kg i mierzył równe 100 cm. Walka z tą ogromną rybą to niewiarygodne przeżycie, a ojciec przypłacił ów hol stratą własną w postaci utopionej czapki, której po dziś dzień nie może odżałować. 

wrócił do wody???

Wszystkie ryby wracają do wody.:) [2012-05-09 21:59]

Wszystkie ryby wracają do wody.:)

"Te z jeziora tą drogą wypuszczane są do rzek,a przecież regulamin zabrania przenoszenia ryb między zbiornikami. :-)))"

Dobre...:))) O tym to nie pomyślałem.:)

Wszystkie ryby wracają do wody.:)

Ha ha ha,wiadomo w jakiej postaci.Te z jeziora tą drogą wypuszczane są do rzek,a przecież regulamin zabrania przenoszenia ryb do wód z których nie pochodzą.Węgorze też tą drogą "wracają" do rzek,na "tarło" a ja głupi głowiłem się nad losem węgorza europejskiego który nie dopływa do morza Sargassowego,a Ty kolego w prosty sposób rozgryzłeś tajemnice tej ryby. ;-)))

Wszystkie ryby wracają do wody.:)

Ha ha ha,wiadomo w jakiej postaci.Te z jeziora tą drogą wypuszczane są do rzek,a przecież regulamin zabrania przenoszenia ryb do wód z których nie pochodzą.Węgorze też tą drogą "wracają" do rzek,na "tarło" a ja głupi głowiłem się nad losem węgorza europejskiego który nie dopływa do morza Sargassowego,a Ty kolego w prosty sposób rozgryzłeś tajemnice tej ryby. ;-)))

Punktem kulminacyjnym w życiu każdego węgorza jest beczka wypełniona dymem, a nie jakieś tam morze Sargassowe.:))) Oczywiście przed tym zabiegiem odbywa się "tarło"... tarcie solą.:)))

Gdybym mógł wypuścić go bez głowy, która stanowi trofeum, to pewnie by wrócił:P To na razie jeden zabrany z 22 szczupaków, które złowiliśmy od 1 maja.

Gdybym mógł wypuścić go bez głowy, która stanowi trofeum, to pewnie by wrócił:P To na razie jeden zabrany z 22 szczupaków, które złowiliśmy od 1 maja.

Zrobiłeś fotkę na której jesteś Ty z rybą,całą rybą,to po co Ci jeszcze łeb.Dawniej ciężko było o aparat i preparowało się łby jako trofeum,dziś jest lepszy dostęp do takich rzeczy,teraz te trofea albo leżą gdzieś zakurzone w piwnicy albo ktoś je wywalił na śmietnik,fotę można oprawic w ramkę i na pewno lepiej to będzie wyglądało niż pomarszczona "mumia" zrobiona przez niedoświadczonego preparatora.Zabijając taki okaz pozbawiłeś Siebie i innych na ponowne spotkanie z tą rybą,już tej jesieni ważyła by znacznie więcej i być może złowił byś ją ponownie,następnym razem przemyśl czy jest to dobre rozwiązanie. 

Uwierz mi, że kilkukrotnie to przemyślałem. Problem był znaczny bo ciężko na ponton zabierać ze sobą aparat:) Zdjęcie mogłem zrobić dopiero w domu. A trofeum na pewno się nie zmarnuje i zajmie miejsce na najlepszej ścianie:)

Jedno pytanie do autora. ( zaznaczam, że nie mam nic przeciwko zabieraniu ryb) Co się stało z mięsem tego szczupaka?
[2012-05-10 07:55]

Jedno pytanie do autora. ( zaznaczam, że nie mam nic przeciwko zabieraniu ryb) Co się stało z mięsem tego szczupaka?

Jedno pytanie do autora. ( zaznaczam, że nie mam nic przeciwko zabieraniu ryb) Co się stało z mięsem tego szczupaka?

Jedno pytanie do autora. ( zaznaczam, że nie mam nic przeciwko zabieraniu ryb) Co się stało z mięsem tego szczupaka?

Zrobiono pyszne kotlety oraz szczupaka zapiekanego w ziołach i zapewniam, że mięso wcale nie było wiórowate.

Dziękuję za wyczerpującą odpowiedź. Nigdy nie złowiłem takiego szczupaka i nie wiem jak smakuje jego mięso. Ale na forum widzę prawie każdy łowi takie szczupaki po czym wypuszcza a na koniec opisuje że mięso jest niesmaczne. Trochę mnie to zastanawia.

Dziękuję za wyczerpującą odpowiedź. Nigdy nie złowiłem takiego szczupaka i nie wiem jak smakuje jego mięso. Ale na forum widzę prawie każdy łowi takie szczupaki po czym wypuszcza a na koniec opisuje że mięso jest niesmaczne. Trochę mnie to zastanawia.

I jeszcze jedno moje spostrzeżenie, skoro każdy wypuszcza takie okazy to czemu trafiają się tak rzadko? Pewnie zaraz pojawi się zarzut, że także przyłożyłem rękę do przetrzebienia gatunku. A po drugie, w kategorii na tej stronie pt. "rekordy", większość wędkarzy prezentuje swoje zdobycze w domach, przy garażach itd. to szczerze im zazdroszcze, że latają samolotami na ryby i po ich uwiecznieniu na zdjęciach w pięć minut znajdują się spowrotem nad akwenami po czym wypuszczają te ryby:).

Do rozpoczęcia sezonu na szczupaka przygotowywałem się bardzo długo. Już w styczniu ku zdziwieniu urzędniczki starostwa, zarejestrowałem nabyty wcześniej ponton. Luty i Marzec spędziłem na kompletowaniu sprzętu tj. zakupie blach, woblerów, spinningu oraz żywcówki. Kwiecień spędziłem na poszukiwaniu żywców, niestety karaś nie był zbyt skory do współpracy. Stąd 1-wszo majowa wyprawa z żywcówką stała pod wielkim znakiem zapytania. Jednak, kilka dni wcześniej udało mi się złowić kilka małych krąpików. Pomyślałem, że nic nie tracę zabierając je ze sobą na łowisko. Przyszedł 1 maja. Pobudka o 4:00, na dworze jeszcze ciemno. Łyk porannej kawy, toaleta i około 4:40 byłem już w drodze na łowisko. Zacząłem od spiningu. Pierwsze trzy rzuty i ku mojej uciesze holowałem pierwszego w sezonie szczupaka. Ze względu na swój rozmiar wrócił do wody. W tym miejscu złowiłem jeszcze dwie sztuki o podobnych rozmiarach. Mój współtowarzysz, będący zarazem mym ojcem, także złowił kilka szczupaczków o podobnych gabarytach. Dalsze godziny połowów nie przynosiły pożądanych rezultatów. We dwóch zdawaliśmy się być lekko zrezygnowani. Około godziny 10:45 postanowiliśmy zjeść śniadanie. Spłynęliśmy w okolice wypłycenia znajdującego się blisko małej zatoczki. Zarzuciliśmy kotwicę. Wyrzuciliśmy żywcówkę, zaczęliśmy spożywać upragniony posiłek. Zajęci rozmową nie zwracaliśmy uwagi na korek zarzucony na pograniczu trzcin i grążeli. Jednak, po chwili ojciec zapytał mnie: "widzisz spławik?", "Nie"-odrzekłem. Podniósł wędkę energicznie zaciął i po chwili stwierdził, iż ciągnie jakiegoś chłystka. Jednak, ów "maluszek" dwa metry od łodzi postawił niezły opór, po czym odbił w stronę trzcinowiska i rozpoczął swój taniec. Popuszczał sprzęgło na kołowrotku i giął wędkę w pałąk. Zafascynowany atakiem ojciec krzyknął: "wyciągaj kotwicę". Szczupak był już w trzcinach. Zaczął nas holować. Po 10 metrach stanął. Poplątał wędkę o trzciny, na niektórych fragmentach żyłki było widać przetarcia. Jego także, było widać. Zawisł na trzcinach na płyciźnie. "Piękna ryba" - stwierdziłem i poprosiłem ojca o zachowanie spokoju. Gdy zbliżyliśmy się do niego na odległość jednego metra, znowu ruszył energicznie, ale wtedy nie miał już szans, był już nasz. Wszyscy wędkarze znajdujący się blisko nas pytali czy udało nam się go wyholować, a następnie gratulowali. Szczupak ważył 8,64 kg i mierzył równe 100 cm. Walka z tą ogromną rybą to niewiarygodne przeżycie, a ojciec przypłacił ów hol stratą własną w postaci utopionej czapki, której po dziś dzień nie może odżałować. 

wrócił do wody???

Żartujesz chyba :)

Dziękuję za wyczerpującą odpowiedź. Nigdy nie złowiłem takiego szczupaka i nie wiem jak smakuje jego mięso. Ale na forum widzę prawie każdy łowi takie szczupaki po czym wypuszcza a na koniec opisuje że mięso jest niesmaczne. Trochę mnie to zastanawia.

I jeszcze jedno moje spostrzeżenie, skoro każdy wypuszcza takie okazy to czemu trafiają się tak rzadko? Pewnie zaraz pojawi się zarzut, że także przyłożyłem rękę do przetrzebienia gatunku. A po drugie, w kategorii na tej stronie pt. "rekordy", większość wędkarzy prezentuje swoje zdobycze w domach, przy garażach itd. to szczerze im zazdroszcze, że latają samolotami na ryby i po ich uwiecznieniu na zdjęciach w pięć minut znajdują się spowrotem nad akwenami po czym wypuszczają te ryby:).

Dziękuję za wyczerpującą odpowiedź. Nigdy nie złowiłem takiego szczupaka i nie wiem jak smakuje jego mięso. Ale na forum widzę prawie każdy łowi takie szczupaki po czym wypuszcza a na koniec opisuje że mięso jest niesmaczne. Trochę mnie to zastanawia.

Dlatego nie będę kłamał bo to nie ma najmniejszego sensu. Oczywiście rozumiem tych, którzy doradzają mi wypuszczanie takiego okazu i szanuję ich zdanie. Jednak, raz na jakiś czas można wziąć okaz do domu tymbardziej, że bardzo dużo ryb wypuszczam.

Kiedyś na pewno wróci do wody... Dajmy już spokój tej rybie.;) [2012-05-10 23:20]

Kiedyś na pewno wróci do wody... Dajmy już spokój tej rybie.;)